Jak nauczyć się umiejętności analizy i sensownego wyciągania wniosków?

Question

Witam! Postanowiłem, że zwrócę się do community o pomoc. Takie pytanie. Domena informatyków - czyli analiza, sensowne wyciąganie wniosków, logiczne myślenie. To wszystko pozwala na pisanie programów, prowadzenie zaciętych rozmów i udowadnianie ludziom wielu rzeczy, ogólnie przydaje się też w życiu. Zauważyłem, że te umiejętności powoli zaczynają się u mnie wykształcać i chciałbym to "kształcić". Co mogę robić, żeby wykształcać u siebie te cechy? Pewnie napiszecie - pisz programy. Robię to, ale to jakoś dużo nie daje. Specjalnie wybierał cele duże, przydatne - jak program z własnym systemem plików, zmiennych, obiektów itd. Żeby

1. Uczyć się programować; nabywać doświadczenia

2. Wykształcać u siebie w/w cechy.

 

 

Co mogę jeszcze robić? Tylko błagam, żeby było jak najmniej matmy.. Jak już będzie, to cóż.. Postaram się, ale jak dałoby się bez to byłoby bardzo dobrze.

 

 

Z góry dziękuję za pomoc i poświęcony czas.

 

Pozdrawiam, Hiskiel.

Answer 1

Nie wiem czy do końca będzie to odpowiedź na pytanie, ale  kwestii analizy to proponuję na chwilę odejść od IDE i od samego kodu, i zacząć myśleć o aplikacjach jak kompletnych funkcjonalnościach. Postaw sobie jakieś cele, np. aplikacja TODO, aplikacja do zarządzania reklamacjami w sklepie, aplikacja typu interaktywny dziennik szkolny itp.

I teraz zastanów się co dokładnie każda z aplikacji potrzebuje, jakie funkcjonalności itp. Pisz sobie krótkie notatki i zobaczysz, jak już po chwili zaczniesz myśleć, analizować, szukać różnych funkcjonalności, powiązań itp.

Żeby nie gadać tylko ogólnikowo dam przykład:

Dziennik szkolny. Co musi mieć? Może opcję przypisywania zajęć do konkretnych godzin, przypisanie klasy do zajęć, nauczyciela do zajęć, tworzenie list nauczycieli, przypisywanie nauczyciela do przedmiotów, przypisywanie przedmiotów do klas, obsługa nieobecności nauczycieli, wprowadzanie zastępstw itp. itd. To taka szybka burza mózgu, fajnie takie coś robić i dopiero potem filtrować i analizować zapisane pomysły. Do tego wciąż patrzymy z punktu widzienia nauczyciela... a co z dzieckiem, a co z rodzicem... a może dyrektor ma jeszcze inny punkt widzenia i inne funkcjonalności itp.

Jak tak faktycznie usiąść to nagle okazuje się, że nawet teoretycznie proste TODO wcale nie musi być takie proste i w parę minut może nam powstać całkiem konkretna aplikacja :)

A po tej zabawie masz w sumie gotowca do programowania, tworzenia struktury bazy itp. :) Takie podejście nauczy Cię myślenia o aplikacjach bardziej kompleksowo i przewidywania różnych scenariuszy.

Comments

Bardzo ciekawe spostrzeżenia.

Podoba mi się Twój punkt widzenia. Fajna odpowiedź :-)

Answer 2

1) Napisz bota do gry w szachy

2) Zagraj z botem

3) Jeżeli wygrałeś ulepsz go, a następnie wróć do pkt. 2

4) Jeżeli przegrałeś wróć do pkt. 2

Chyba spełnia wszystkie podane przez Ciebie wymagania :)

Answer 3

Tego w jakiś szczególny sposób nie można się nauczyć. W dużej mierze decydują geny, predyspozycje. Ze zmysłem analitycznego myślenia trzeba się urodzić. Tak jest ze wszystkim - ze sportem, muzyką, informatyką, etc. Jeśli nie urodziłeś się piłkarzem, nawet intensywny trening nie zrobi z ciebie piłkarza.

Skoro od wielu lat zajmujesz się informatyką, to znaczy, że masz do tego talent, że umiesz myśleć logicznie, analitycznie.. Pod wieloma względami programowanie jest najwyższą formą intelektualnego wysiłku (szachy do kwadratu), trzeba mieć naturalne predyspozycje i bardzo sprawny umysł. Żeby go rozwijać trzeba programować - jak to zwykle w informatyce. Ale robienie projektów dla samych projektów jest mało zajmujące, mało sensowne. Dlatego najlepiej wymyśleć jakieś własne ambitne cele-zadania które Cię wciągną - i pociągną do przodu. Z braku innych pomysłów możesz zrobić konkurencyjne forum.

Comments

P.S. Napisanie własnego interpretera to jest właśnie ciekawy pomysł, duże wyzwanie.

---

W dużej mierze decydują geny, predyspozycje. Ze zmysłem analitycznego myślenia trzeba się urodzić. Tak jest ze wszystkim - ze sportem, muzyką, informatyką, etc. Jeśli nie urodziłeś się piłkarzem, nawet intensywny trening nie zrobi z ciebie piłkarza.

Według mnie ten tzw. talent pomoże tylko w bardzo początkowej fazie, a im głębiej w coś wejdziesz tym ten talent idzie na bok, a wręcz całkowicie znika - mówienie nie mam do tego talentu to nie mal powiedzenie nie chce mi się.

Zdecydowanie też trzeba przyznać, że na tym świecie są rzeczy, które się fizjologom nie śniły, ale nie można żyć w ich cieniu jak się chce osiągnąć jakiś sukces (większy czy mniejszy). Od siedzenia w domu jeszcze nikt mistrzem się nie stał.

---

Mówienie nie mam do tego talentu to nie mal powiedzenie nie chce mi się.

Czasami się słyszy taki wykręt, wymówkę, ale to nie są porównywalne rzeczy. Wyjaśnię na przykładzie. Ja nie urodziłem się do tańca, do muzyki (nie mam zupełnie do tego talentu). Chociaż bardzo bym chciał (wiele razy próbowałem, miałem instrumenty) nic z tego nie wychodziło. Nikt by mnie tego nie nauczył, nawet nie miałoby sensu.

---

Tego w jakiś szczególny sposób nie można się nauczyć. W dużej mierze decydują geny, predyspozycje. Ze zmysłem analitycznego myślenia trzeba się urodzić. Tak jest ze wszystkim - ze sportem, muzyką, informatyką, etc. Jeśli nie urodziłeś się piłkarzem, nawet intensywny trening nie zrobi z ciebie piłkarza.

No nie do końca. Sam talent nie wystarczy aby być w czymś dobrym. I odwrotnie, samą ciężką pracą też wysoko nie zajdziemy. Trzeba jednego i drugiego.

A odpowiadając na pytanie autora wątku. Uważam że w wieku gimnazjalnym jest już za późno aby rozwinąć u siebie zdolności logicznego myślenia, analizy. To są umiejętności które nabywa się we wczesnym dzieciństwie. Dużą rolę mają w tym rodzice oraz nauczyciele w początkowych latach szkoły.

---

 Uważam że w wieku gimnazjalnym jest już za późno aby rozwinąć u siebie zdolności logicznego myślenia, analizy. 

eee tam... na naukę nigdy nie jest za późno.

(To też swego rodzaju wymówka od roboty - "Dla mnie jest już za późno", ale na co?).
 Beginer

 Chociaż bardzo bym chciał (wiele razy próbowałem, miałem instrumenty) nic z tego nie wychodziło.

A powiedz, jeśli możesz, ile czasu na to poświęciłeś?

---

Bardzo chciałem zostać gitarzystą. Poświęcałem sporo czasu, nawet cały czas. Ale niewiele z tego wychodziło. Wówczas nie zdawałem sobie sprawy, że się do tego nie urodziłem. Tak samo jest jest z informatyką - Mariolki nie nauczysz programowania. Każdy człowiek ma określone talenty i zdolności, inne predyspozycje, do czego innego się nadaje. Dlatego wybierając szkołę, czy kierunek studiów trzeba już sobie zdawać z tego sprawę. Nie można wybierać na ślepo, czy iść za modą. Znam wielu prawników, którzy nie powinni zostać prawnikami - bo się do tego nie nadają. Człowiek z duszą artysty, muzyka nie powinien zostawać informatykiem, i na odwrót.

---

Przepraszam, że tak trochę będę drążył. Użyłeś zwrotu "sporo czasu" co to znaczy u Ciebie?

Bo jeśli np. po miesiącu ćwiczeń chciałeś grać jak Borysewicz (dziś) czy Satriani (dziś) to wybacz to trochę nie tak działa.

---

To był okres szkoły średniej. Więc jak sam wiesz, w takim wieku zarywa się cały czas, żeby zostać gitarzystą, nawet kosztem nauki, szkołyi. Brałem również lekcje muzyki, dużo ćwiczyłem. Nie chciałem od razu zostać Borysewiczem, ale nawet podstawowa gra przychodziła mi dość ciężko. Po jakimś czasie dałem sobie spokój - i słusznie.

---

A umiałeś zagrać coś konkretnego jakiś utwór, albo improwizacje na pentatonice pod podkład?

A dla siebie nie grasz w domu, tak bez spiny?

---

Umiałem zagrać kilka, a nawet kilkanaście utworów. Wystąpiłem raz w zespole (jako gitarzysta) na akademii szkolnej. Ale wyglądało to żałośnie!

Gitary już nie mam, ale mam komputer. Dla mnie to jest "fortepian Chopina". Na  nim codziennie stukam w klawisze. To jest instrument dla mnie, który sprawia przyjemność. Na nim potrafię komponować.

---

 Ale wyglądało to żałośni! 

Pewnie przesadzasz.

Super, że znalazłeś alternatywę w postaci komputera. Jak masz możliwość to kup sobie gitarę i pograj dla siebie na pewno sprawi Ci to dużą frajdę, a bez wątpienia przełamiesz pewną wewnętrzną barierę.

Powodzenia!