[Pytanie] Dynamiczna alokacja pamięci, wskaźniki - prawidłowo użyte?

Question

Nie mam pojęcia, czy dobrze rozumiem wskaźniki i dynamiczną alokację pamięci. Rzucam się na głęboką wodę i czekam na falę krytyki, bo to dla mnie w tym temacie najważniejsze.

Pozostawiam kod do analizy

#include <iostream>
#include<string>
#include <cstdlib>

using namespace std;

void tablica()
{
	string login_p;
	cout << "Podaj login: " << endl;
	cin >> login_p;
	int login = 0;
	string *wskaznik;
	wskaznik = new string[login];
	for (int i = 0; i < login; i++)
	{
		wskaznik[i] = login_p;
		break;
	}
	cout << login_p;
	system("pause > nul");

	delete[] wskaznik;

}

int main()
{
	string wybor;
	cout << "1 - dodaj uzytkownika" << endl;

	cin >> wybor;

	if (wybor == "1")
	{
		tablica();
	}
	return 0;
}

 

Answer 1

Dynamicznej alokacji pamięci używa się, kiedy potrzebujesz zarezerwować kawałek pamięci, którego nie możesz określić z góry. Przykładem tutaj może być tablica, której wielkość podaje użytkownik, już w czasie działania programu. Nie ma sensu pchać jej do elementów, gdzie z góry wiesz, ile pamięci będziesz potrzebował - czyli tak, jak użyłeś w swoim programie.

Comments

Idealnie mi to rozjaśniło drogę myślenia, teraz dla mnie wszystko jasne, dziękuję bardzo.

Answer 2

Alokujesz tablice o rozmiarze 0 - to już chyba brzmi bez sensu, prawda? Odwołanie się do wskaźnika (tzn. odwołanie do tego na co wskaźnik wskazuje - edit) na tablice o rozmiarze 0 to undefined behavior, co robisz w "pętli". Pętla w cudzysłowie, bo ciężko nazwać pętlą coś co się kończy po 1. iteracji :P (mówie o tym break-u).

Edit: jednak ta pętla jest jeszcze bardziej bez sensu. Nie wykona się ani razu bo login jest zawsze = 0.