MongoDB jest bazą nierelacyjną, bo jest to baza typu NOSQL, nie masz tam relacji a dokumenty, a powiązania to nie są "relacje" .
MongoDB przechowuje dane w formacie BSON. Jest to nic innego jak format JSON tyle, że w postaci binarnej. Zaletą BSON jest to, że:
- mapowanie na obiekty w językach programowania odbywa się w sposób naturalny.
- Eliminacja złączeń dzięki dokumentom i tablicą.
Powiązania pomiędzy dokumentami nie nazywamy relacją, a kwestia stosowania bazy jest bardzo złożona
Łatwiejsze powiązanie danych z wielu źródeł
Nierelacyjne bazy danych doskonale wpisują się w trend Big Data, ponieważ – w przeciwieństwie do klasycznych silników – pozwalają na szybką analizę danych niestrukturyzowanych i badanie korelacji pomiędzy nimi. W tradycyjnej bazie schemat i relacje są w narzucone z góry a za pomocą odpowiednich zapytań SQL możemy uzyskać strukturalne odpowiedzi mieszczące się we wcześniej opisanych ramach. Przykładowo w banku możemy znaleźć dane o kliencie np. w systemie kredytowym i CRM jeśli tabelę z obu powiążemy np. za pomocą pola PESEL. Dzięki relacji między tabelami będzie można otrzymać informacje, ile osób z danej ulicy – czy danego miasta – posiada kredyt większy niż 100 tys. zł. Będzie to możliwe, ponieważ tabelę zawierającą nazwę ulicy w systemie CRM z tabelą z systemu kredytowego łączy właśnie – nawet jeśli nie bezpośrednio – informacja o numerze ewidencyjnym PESEL.