Jak przestać się zmuszać do działania?

Question

Wiecie nigdy nie, wkładałem zbyt dużo wysiłku w to, co robię, nawet rzeczy, na których najbardziej mi zależy, wymagają sporo wysiłku, by je rozpocząć i by je realizować na wysokim poziomie. Czynności takie jak nauka programowania, tworzenia stron czy języka obcego to coś, co wciąż czuję jakbym nie, zabierał się tak jakbym, chciał. Mój plan dnia i tygodnia wyglądają tak jakby, wymagały dużo wysiłku i dotyczyły osoby, która lubi to, co robi. I mimo że jestem w stanie taki plan realizować to nie, przychodzi to tak łatwo jakbym, chciał. Mimo że szczerze jestem zainteresowany programowaniem czy tworzeniem stron to zabieram się do tego tak jak do nudnego zadania domowego.

Comments

No i? "Chcesz lizaka" czy ktoś ma "cię przytulić intelektualnie"? Gdzie jest pytanie?

---

Serio myślisz że napisałem cały post z tak płytkiego powodu. Nie jestem tu żeby się wyżalić ani po to żeby mnie pocieszano. Słowa krytyki są wartościowe ale muszą być sensowne.

---

Popraw interpunkcję bo nie da się nic zrozumieć z tego co napisałeś.

Answer 1

Ciekawy zbieg okoliczności. Kilka godzin temu oglądałem na youtube filmik o nauce języka angielskiego.
https://www.youtube.com/watch?v=pPvyzXaFWJM
James opowiada w nim 3 sposobach uczenia się języka, między innymi o metodzie małych kroków. Rzucanie się na nowy temat przerasta nas, powoduje stres i niechęć do zgłębiania tematu. James proponuje rozbicie problemu na mniejsze i skupieniu się na tym mniejszym problemie.

Powiedz co już potrafisz a postaramy się wskazać ci jakąś drogę.

Comments

Powiedz co już potrafisz a postaramy się wskazać ci jakąś drogę.

Aktualnie nauczyłem się HTML/CSS oraz Pythona. Teraz zaczynam uczyć się JavaScript. Mam zamiar też ogarnąć Django.

Answer 2

Dużo osób tak samo zmaga się jak Ty, przy planach pobocznych. To może być powodem kilku rzeczy:
- Może za dużo rzeczy masz w planach, czasami mniej jest bardziej efektywne.
- Może nie masz rozbitego planu na mniejsze części i Twój mózg niechętnie zabiera się to roboty ponieważ widzi jedno wielkie zadanie przed sobą.
- Może brakuje Tobie elementów grywalizacji lub nie widzisz namacalnych korzyści z tego co robisz.
- Może to być przyczyna psychologiczna np. początki depresji. Nie chcę straszyć, ale się zdarza.

Ja jestem zdania, że lepsza jest dyscyplina i nawyki niż najlepsza motywacja. Zlokalizuj dlaczego i co robisz innego niż swój plan i popracuj nad tym, aby podmieniać go na zadania które bardziej cenisz. Przestań uczyć się, bo podchodzisz do tego jak do zadania domowego. Zacznij robić coś co wymusi na Tobie nadrobienie wiedzy, której jeszcze nie posiadasz.
Nie siadaj do podręczników nauki języka obcego- staraj się rozmawiać i pisać w tym języku. Będziesz popełniać błędy, ale sam najlepiej będziesz wiedzieć jakie masz braki. Z taką referencją lepiej zapamiętasz jakąś regułę lub zastosowanie.

PS. To są moje wnioski, które dotychczas wypracowałem. Zdaję sobie sprawę, że każdy jest inny i niektóre porady mogą być dla niego złe.

Comments

Dzięki, wezmę to pod uwagę.

Answer 3

To znaczy, że po prostu nie chce Ci się tego robić, uczyć itp. Dla mnie nie ma tu kompletnie żadnych odcieni szarości - albo coś chcesz robić i po prostu to robisz, albo nie, koniec kropka. Gdy ja mam pomysł aby coś zrobić to po prostu siadam i planuję sobie czy to jest realne, abym to zrobił w jakimś tam skończonym czasie i podejmuję decyzję - robię albo nie. A jak TAK no to po prostu robię... ja nie rozumiem kompletnie takich problemów ludzi... Chcesz np. nauczyć się programowania no to po prostu usiądź sobie co 2 dzień na 2-3 godzinki wieczorem i ćwicz, nie rozumiem kompletnie w czym tu jest problem...

Jesli Ci to nie leży to po prostu nie chcesz się nauczyć, ot tyle.

Także przemyśl sobie spokojnie co tak naprawdę chcesz robić i po prostu zacznij to robić.

Comments

Problemem jest próg wejścia. Osoba nie znająca tematu nie wie od czego zacząć, gubi się. Potrzebny jest nauczyciel lub dużo samozaparcia.
Mam to samo z grą na gitarze. Stoi w rogu pokoju i się kurzy a ja cały czas sobię obiecuję, że już jutro się wezmę za naukę grania.

---

Osoba nie znająca tematu nie wie od czego zacząć

akurat ja jestem osobą, która sama uczyla się programowania, nie mając kompletnie żadnego wykształcenia w tym kierunku (studia budowlane). Wystarczy małymi kroczkami uczyć się, czytać, robić coraz większe apki itp. Potrzeba wytrwałości i czasu.

Mam to samo z grą na gitarze. Stoi w rogu pokoju i się kurzy a ja cały czas sobię obiecuję, że już jutro się wezmę za naukę grania.

Grałem kiedyś na pianinie i akurat w tym przypadku to wydaje mi się, że masz rację, jakiś nauczyciel by się przydal choćby na kilka-kilkanaście lekcji. Ale w przypadku programowania masz wiele kursów online, więc jakby tego "nauczyciela" możesz mieć za friko :)

Serio, po prostu ustal sobie jakiś plan np. na wrzesień i go realizuj. Nie masz dzisiaj ochoty kodować przy kompie? Oki, to poczytaj książkę o JS :) Za dwa dni sobie pokoduj.

---

@Tomek Sochacki, Chyba źle mnie kolego zrozumiałeś. Ja jestem się w stanie konsekwentnie uczyć i realizować to co sobie zaplanowałem. Problem jednak w tym że nie przechodzę do tego łagodnie i pozytywnie a muszę to na sobie wymusić.

---

muszę to na sobie wymusi

no to po co w ogóle tracisz czas na rzeczy, których nie lubisz, które Cię nie pasjonują :) ? Jeśli czegoś chcesz się nauczyć to nie ma czegoś takiego jak zmuszanie się, chyba, że kompletnie Cię to nie interesuje, a uczysz się... nie wiem, dla samego uczenia? Dla pustych haseł, że programista zarabia 10k czy co?

---

Musisz ustalić sobie jakiś cel. Np napisanie gry lub jakiegoś programu.
Zrób plan działania. Jeżeli któryś punkt wydaje się zbyt duży/trudny to podziel go na mniejsze.
Musisz doprowadzić do sytuacji w której będziesz widział rezultaty swojej pracy, wówczas mózg zacznie wydzielać endorfinę jako nagrodę za włożony wysiłek.

---

Oczywiście że nie. Po prostu. Zainteresowało mnie to i mi się spodobało. Nic więcej się za tym nie kryje.

---

@tangarr, To chyba dobra rada. Dzięki, spróbuję.

---

ja nie rozumiem kompletnie takich problemów ludzi

Przejdź się na jakąś uczelnie i popytaj studentów dlaczego nie przygotowali się do pierwszego terminu. 

---

Przejdź się na jakąś uczelnie i popytaj studentów dlaczego nie przygotowali się do pierwszego terminu

bo po prostu mieli na to wyj... i to po całości. Studiowalem budownictwo 5-letnie i nie bylem nigdy uczniem 5-tkowym, ale generalnie projekty robilem zawsze od razu aby mieć po prostu potem czas na inne rzeczy, na wyjścia, na jakąś pracę itp. Egzaminy to samo, choć fakt, że czasem niektóre zadania potrafiły człowieka rozłożyć, ale to wynikało najczęściej po prostu ze zbyt krótkiego czasu na przygotowanie i zludnego wrażenia "chyba już to umiem", a nie "olać to, nie chce mi się dalej".

Także nie przekonasz mnie miro :)

---

Ja nie chcę Ciebie do niczego przekonywać jak nie chcesz zrozumieć dlaczego ludzie się zachowują tak, a nie inaczej. Muszę Ciebie zmartwić, to nie jest takie proste jak opisałeś, że nie istnieją odcienie szarości.
Nie znam nikogo kto by się czasami nie zmagał z  prokrastynacją.