Przesyłanie tablicy 2D z main() do podfunkcja()

Question

Witajcie!

Jak przesłać z funkcji main() do podfunkcji() tablicę dwuwymiarową (lub jej fragment) typu double? Na początku nie znamy wymiarów tablicy, deklaruje je użytkownik w trakcie działań.
Dziękuję za pomoc:)

Answer 1

1. Sposób najprostszy z możliwych:

Alokuj przestrzeń "płaskiej pamięci" o wielkości: SZEROKOŚĆ * WYSOKOŚĆ .. twojej tablicy.

Prześlij do funkcji wskaźnik na tę pamięć oraz wartość SZEROKOŚĆ i WYSOKOŚĆ.

W funkcji możesz łatwo wyliczyć gdzie jaki element rezyduje.

2. Przesyłasz wskaźnik na wskaźnik (double ** table) i rozmiar SZEROKOŚĆ oraz WYSOKOŚĆ.

Wewnątrz funkcji wyliczasz offsety.

Minus rozwiązania, należy przygotować tablicę ze wskaźnikami na wiersze.

Answer 2

Użyj std::vector.

Jeśli na prawdę nie możesz i zgodnie z tym co piszesz - wielkosc podaje użytkownik - musisz zaalokować tablice dynamicznie, bo wielkość tablic alokowanych na stosie musi być znana w czasie kompilacji. Tak nie mozna:

int n;
cin >> n;
int tab[n];

Jeśli nie wiesz czemu to odsyłam do wątku, który przewijał się przez to forum już setki razy: https://forum.pasja-informatyki.pl/360512/wskazniki-dynamiczne-alokowanie-pamieci

I jeśli zaalokujesz tablice 2d dynamicznie w ten sposób;

	double **tab = new double*[n];
	for (size_t i = 0; i < n; i++)
	{
		tab[i] = new double[m];
	}

To nie ma żadnego problemu z przesłaniem tablicy jako double**, bo tym właśnie jest tab.

Aczkolwiek gorąco zachęcam do użycia vectora. 

Answer 3

void f(double** t) {}

int main() {
   double t[4][5];
   f(reinterpret_cast<double**>(t));
}

 

Comments

Próbowałem przetestować to w następujący sposób:

 

int podfunkcja (int DIMEN, double** MACIERZ_B)
{
	// DIMEN - wymiar macierzy kwadratowej, mniejszy niż WYMIAR
	// wyświetlanie elementów macierzy, później podfunkcja będzie sprawdzała, 
	// czy elementy spełniają pewien warunek i zwracała TRUE lub FALSE
	return 0;
}

int main()
{
	double MACIERZ_A[WYMIAR][WYMIAR], MACIERZ_B[WYMIAR-1][WYMIAR-1];
	// proces wprowadzania elementów macierzy przez użytkownika
	// MACIERZ_B jest fragmentem z MACIERZ_A
	podfunkcja(WYMIAR, reinterpret_cast<double**>(MACIERZ_B));
	// dalsza część funkcji main()
	return 0;
}

 

Całość kompiluje się bez zająknięcia. Po uruchomieniu programu, w momencie uruchomienia podfunkcji, program zagina czasoprzestrzeń, wpada w czarną dziurę i przestaje odpowiadać... Czy źle zinterpretowałem wypowiedź Kolegi?

---

Domyślam się, że nie powinno działać skoro tablica 2d alokowana na stosie to tak na prawde dluzsza tablica 1d, a kompilator pilnuje odwolan do odpowiednich komórek. Dlatego jesli zrzutujesz to do podwójnego wskaźnika to sie wszystko zepsuje. Jestem natomiast bardzo ciekawy czemu program się zawiesza w taki dziwny sposób. Pierwszy raz się z tym spotykam.

---

Oops, no nie, to jest ewidentnie zepsute. Sorry za wprowadzanie w błąd