...Ciąg dalszy pierwszej części
Łączenie kompilatora z Notepad++
Oczywiście celem mojego poradnika nie była obsługa GCC w konsoli systemowej, a w specjalnym, zintegrowanym z edytorem Notepad++, terminalu, który jest nakładką na systemową powłokę.
Naciskamy klawisz F6, aby pojawiło nam się okno Execute - umożliwi ono wprowadzanie komend, które mają być wykonane w systemowej konsoli.
Jak zapewne pamiętasz, wpiszemy tam nasze wywołanie kompilatora. Wszystko cacy, jednak ciągłe wpisywanie komend nie jest zbyt wygodne - zgadza się i na to można coś zaradzić. Mamy możliwość zapisywania naszych komend pod własnymi etykietami, które możemy łatwo odszukać i użyć. Służy do tego przycisk Save.
OK, zapisaliśmy komendę, ale została kwestia nazw plików - przecież nie będziemy ciągle uzupełniać komend o nazwy plików źródłowych, które aktualnie chcemy skompilować, przecież chodziło nam o uniwersalność rozwiązania - racja i oczywiście na to także jest rozwiązanie.
Zmienne środowiskowe Notepad++
Wiem, że macie dość zmiennych środowiskowych, ale nie zaprzeczycie, że są one bardzo przydatne - na początku wchodzimy na stronę http://docs.notepad-plus-plus.org/index.php/External_Programs. Znajduje się tam rozpiska zmiennych środowiskowych - my użyjemy jedynie paru z nich. Jak pewnie zauważyłeś, nasze wartości będziemy zapisywać w taki sposób: $(nazwa_zmiennej).
Wracamy do pisania komendy
Nasza komenda może wyglądać tak:
cd $(CURRENT_DIRECTORY)
g++ "$(FILE_NAME)" -o "$(NAME_PART)" -LC:\Biblioteki -lnazwabiblioteki1 -lnazwabiblioteki2 -IC:\Naglowki
$(NAME_PART).exe
Należy zapamiętać, że każda nowa linia oznacza nowe polecenie.
Jak się pewnie domyślasz, odpowiednie odwołania do zmiennych środowiskowych spowodują, że w naszej komendzie pojawią się odpowiednie ciągi znaków - nie będę się nad tym rozwodził, ale w ogólnym rozrachunku będzie to wyglądać tak:
cd C:\MojProjekt
g++ "main.cpp" -o "main" -LC:\Biblioteki -lnazwabiblioteki1 -lnazwabiblioteki2 -IC:\Naglowki
main.exe
Cudzysłowy są tu na wszelki wypadek, gdyby w parametrze znalazł się biały znak.
Teraz możemy zapisać naszą komendę i wcisnąć przycisk OK, gdy oczywiście posiadamy jakiś plik do skompilowania - nawet, gdy go nie mamy, możemy wcisnąć ten przycisk - wyskoczy nam wtedy konsola. Możemy ją sobie włączyć/wyłączyć za pomocą Show Console Dialog.
Możemy ją także zakotwiczyć o jakąkolwiek stronę interfejsu oraz powiększać czy zmniejszać. Możemy do niej wpisywać komendy i w niej będą wypisywane komunikaty.
Praktycznie rzecz biorąc doszliśmy do końca, ale została jeszcze jedna kwestia - po wciśnięciu klawisza F6 możemy zmieniać etykiety komend za pomocą strzałek, aby nasza kompilacja trwała jeszcze krócej - obsługa samą klawiaturą. Teraz możemy przypisać różne etykiety różnym projektom i mieć wygodne miejsce do pracy.
Na zakończenie
Zasadność i praktyczność tego kursu zostawiam w waszej gestii. Zapewne wiele osób powie, że po co robić coś takiego, gdy żyjemy w erze różnorakich IDE - racja, ale sądzę, że to, co dzisiaj zaproponowałem, jest bardzo ciekawą alternatywą dla ociężałych środowisk - z kolei mamy konsolę zawsze przy sobie, a także możemy ją zaprząc do innego kompilatora, albo i nawet do innego programu.
Została także sprawa poleceń konsoli oraz parametrów GCC - oczywiście nie podałem ich wszystkich, a jedynie te najpotrzebniejsze i te, które były istotne w tym kursie - pozostałe można łatwo poznać, przeglądając odpowiednie dokumentacje, kursy... Sądzę, że początkującemu programiście nic więcej, z funkcjonalności kompilatora, nie jest potrzebne, gdyż ja sam z innych jego możliwości nie korzystam (nie mówiąc o debuggerze).
Dzięki za poświęcony czas oraz za każdą opinię na temat moich wypocin.
Pozdrawiam